minik bir hayat sırrı

simdi efendim;
konumuz kaygılar.
birini kaybetme kaygısı, olum kaygısı, kendini gerceklestirememe kaygisi vs. vs.
insanin hayatini devam ve idame ettirebilmesi icin kaygilar gerekli.
however (cuk oturan turkce bir baglacim ne yazik ki yok, o yeah ozentiyim ve ozgurum), kayginin ipinin ucunun kactigi an insan rezervlerinden yiyor.
rezervde saklı tuttugu enerji, istek, motivasyon, dilek, hepsi tukenebiliyor.
kaygili bir yapiya sahip bir insan olarak ogrendigim bir sey var.
"akacak kan damarda durmuyor" "olacak seye care yok." gibi ayni kapiya cikan bir suru deyiste soylendigi gibi olacak olan sey oluyor.
kaygilar da olacak sureye kadar gecen zamanin kotu gecmesine sebep oluyor.
e madem her sey olacagina variyor, neden o sureci olabilecek en iyi sekilde yasamak yerinee ihtimalleri hesaplayarak gecsin?
bugune kadar benim hayatimda genelde hesaplamadigim ihtimaller oldu.
binlerce ihtimal dusundum, hesaplar yaptim, karsimdakiyle konustum, kendi kendimi yedim vs. ama hep en dusunmedigim sey oldu!!!
neymis, "kaderde varsa duzulmek, neye yarar uzulmek."
hepinize gelecegin hesaplarini ve gecmisin kirikliklarini tasimadan ani yasayabildiginiz bir gun diliyorum.
kendime de.