gerzobella oldugum icin kotu insanlarin varligina inanmaz, cicek bahcesinde buyumuscesine (!) insanlarin iyi niyetlerine inanir, "ama yaneeee kotu ise insan bir sebebi vardiiiiiiiiiiiiiir" derdim.
degistim arkadaş!
varmis ulan kotu insan.
aslinda insan yaslandikca (ehe) baskalarinin icindeki "iyi"yi gormekten cok "uymuyorsa zktir et" kafasina variyormus. wallahi en onemli kişi bensem eger bana gore, kotu niyetli, cocukken tacize ugramis, dogustan kompleksli, mutsuz evlilik ve seks hayati yuzunden diger insanlarin hayatlarina burnunu ve kıçını sokan insanlari artik anlayamiyorum. onlari sevmiyorum. onlardan tiksiniyorum. aciyorum da arada.
desperate bir hayatin icine hapsolmus insanlar sanirim baskalarinin mutluluklari/mutsuzluklari ile oyalaniyorlar. ne kadar zavallica.
eskiden buddha olmaya calistigim, kimseyle kotu anlasmicam dedigim gunlerde kimse anlasamasa da bu insanlarla anlasmaya "iclerindeki iyi"yi gormeye calisirdim.
muhtemelen o da benimle ilgiliymis, neyi kime kanitlamaya calisiyorduysam.
simdi efendim, benden uzak, kendi familyalarina yakin olsunlar istiyortum.
hatta hepsini bir uzay gemisine doldurup baska galaksiye gondermek istiyorum.
kotu insan varmis ya kısacasi. hem de bir sebebi olmadan kotuluk yapabilyormus.
bu yaşta ogrenmem biraz geç ve güç oldu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder