13 Aralık 2011 Salı

Unwell

All day staring at the ceiling
Making friends with shadows on my wall
All night hearing voices telling me that
I should get some sleep
Because tomorrow might be good
For something
Hold on feeling like I'm heading for a
Break down and I dunno why
I'm not crazy
I'm just a little unwell
I know right now you can't tell
But stay awhile and maybe then You'll see
A different side of me
I'm not crazy
I'm just a little impaired
I know right now you don't care
But soon enough you're gonna think of me
And how I used to be
Talking to myself in public
And dulging glances on the train
And I know I know that they ‘ve all been talking about me
I can hear their whisper
And it makes me feel that there must be something wrong with me

11 Aralık 2011 Pazar

Kor dudakli

Abi insan nasil bakiyorsa oyle goruyor ya.
eskiden bir sey mea netmeyen ya da alay ettigim sarki sozleri ve sarkilar anlamli olmaya basladi.
Hayat ne acayip vapurlar felan.
Butun hisleri hissetmeden olmeyecegiz sanirim, sanki bir sinav.
Sezen Aksu acayip bir kadınmış.

5 Aralık 2011 Pazartesi

Everybody hurts

Sometimes.

30 Kasım 2011 Çarşamba

Son kez - İlk kez

Hayatimda hic bir sergide bu kadar aglamamistim.

Anin ne kadar degerli oldugunu, hayati nasil da sacma sapan kacirdigimizla yuzleştim.

İnsanlarin yaslandikca aglamaktan nasil da cekinmediklerini gordum.
Cocuklar ve bebekler gibi.
Utanmadan, sikilmadan, kim ne dusunur umrunda olmadan.
Yasli insanlar ve cocuklar. Benziyorlar bir cok acidan, ayna gibi.

Sergiyi gezen cocuklari gordum ve dinledim.
Ne kadar akilli olduklarini dusundum. Depresyon, mutluluk, mutsuzluk, hayaller ile ilgili fikirleri vardi.
Sergiyi gezen kivircik sacli kadinin ise neden agladigi merak konusu oldu onlar icin.
Anlamadilar. Ne vardi ki? Hayatta "denizi gormemis" insan olabilirdi?
"Belki annesi izin vermemişti?" "Belki evi denize uzakti?" kadar basit ve mantikli yorumlar ile bunda bu kadar ruhu acitacak ne oldugunu anlamadilar. Aptal buyukler, hep agliyorlardi işte...

O an anladim ki ruhun acidikca, hayati tattıkca ufak bir andan cikardigin anlamlar artiyor. Denizi ilk kez goren tamirci adamin gozunde hayatini okuyor, ezilmişligini, caresizligini, aglamaktan utanmasini gorup insanlik adina utaniyor ve agliyordum.
İnsanlik adina utandim. İnsanlik icin uzuldum.
Ve gunun sonunda tabii ki kendim için.

Sevilmek

Ne kadar sevildigimi gorunce sasirdim.
A-a dedim, ben bu kadar sevilmeyi hakediyor muyum?
Olamaz ki, hani ben bencildim?
Hani ben kotuydum?
Hani ben yalanciydim?
Hani ben cocuk gibiydim?
Ama degilmiş miyim ki?
O kadr cok sevgisini gostermeyen ama aslinda sadece seven varmis ki.
Hakiktan inanamadim.
Bunu haketmedigimi dusunerek ne kadar sacmaligimi farkettim.

Ben cok degerliyim.
Ve degerli dostlara sahibim.
Bu sebeple de sansliyim.

25 Kasım 2011 Cuma

Dogumgunu yaklasirken

Dogumgunum yaklasirken bambaska hisler icerisindeyim.
Yeni ay var, gunes tutuluyor, 11/11 gecti, insanlar degisiyor vs.
Ve ben bir firtinanin icinde savruluyor gibiyim.
Dunya cok hizlanmis sanki.
Gecen seneki dogumgunum ile aramda 5 sene var gibi.
Bir yandan bugun cok uzun geliyor gibi.
Vakit gecmezken yillar hayatla geciyor gibi tam anlamiyla.

10 Ekim 2011 Pazartesi

Burasi Barcelona

Evet, oyle.
sarkisi da bu (Berlin'e cooook daha yakisiyor, ama su an burdayim)
SSLYBY - I think I wanna die

Bu sarkiyla hatirlanacaksin Barselona, flamenkoyla degil.

7 Ekim 2011 Cuma

Pembik Oje

Muhtesem hayatima bir degisiklik katmak adina bugnu pemje ojeye hayir demedim.
Degisime cok acik bir insanim gercekten.

Pembik dediysem Pinar'in zan altinda birakildigi "aptal kiz pembesi" degil.
o kadar da cilgin degilim.
ten rengi ile pembik arasi.

I love myself more than I can say!

6 Ekim 2011 Perşembe

"Aklima gelen basima geldi "

Bir insan surekli mi aglamak ister bazen?

Agladikca daha icten gulebildigimi farkettim.
Aglamamla dogru orantili olarak gulmeye basladim.
Wise biri soylemişti, ne kadar karanlikta kalirsan o kadar aydinligin tadini cikarirsin diye.
Ortalama ve monoton olmaktan tercih ediyorum sanirim bunu ben.

Beni bu zamanlarda anlayan bir iki kişi var.
Keske hep onlar gibi anlasilsam.
MUmkun olmuyor pek.
"sulu gozlu" oluyorum. Halbuki duyguyu yasayamamaktan iyi mi?

I love this song

http://fizy.org/#s/1ln2li


This is the last time that I will say this words
I remember the first time
First to many lies.

Pis

Yeni bir hayat began.
Farkli farkli seyler cikiyor karsima, kulagima geliyor, duyuyor, hissediyorum.
göruyorum, cesaret edemiyorum, sonra da birden cok cesur oluyorum.
en yakınımdakileri bunlarla bazen de korkutuyorum.

Ama ben boyleyim.

23 Eylül 2011 Cuma

Nİye bu kadar kotuler?

Sirketler neden bu kadar kotu?
http://www.cracked.com/article_19433_the-6-most-horrifying-lies-food-industry-feeding-you_p2.html

Fisilti

Biri kulagima "Ne olursa olsun kendin ol" diye fisildadi.
İnsan zaten "kendi" gibi olunca ve kabul edince her sey anlamsizlasiyor ki.
Mal bu diyorsun işte.
Mal benim, ben de buyum.

İzleyiciler